Kapitan Phillips (Captain Phillips, 2013)

Reżyseria: Paul Greengrass

Scenariusz: Billy Ray

Produkcja: USA

Gatunek: Biograficzny, Dramat

Czas trwania: 132 minuty

Obsada:

Tom Hanks: Kapitan Richard Phillips

Barkhad Abdi: Muse

Barkhad Abdirahman: Bilal

Faysal Ahmed: Najee

Mahat M. Ali: Elmi

Jaka będzie nasza reakcja w razie wielkiego niebezpieczeństwa? Możemy jedynie się domyślać, a w chwili zagrożenia każdy z nas może zachować się zupełnie inaczej niż przypuszczał. Szkolenia, przygotowania i procedury pomagają dostosować się do ciężkiej sytuacji, lecz strach ludzki popycha do nieobliczalnych czynów. To co najbardziej urzekło mnie w postaci Richarda Phillipsa to odwaga i rozsądek, dzięki czemu jego zachowanie było racjonalne. A jak Ty byś się zachował w obliczu somalijskich piratów z naładowaną bronią wymierzoną w Twoją skroń?

Film oparty jest na prawdziwej historii, która wydarzyła się w 2009 roku. Kapitan Rich Phillips wraz z załogą wyrusza na kontenerowcu MV Maersk Alabama w kierunku Somalii. W drodze atakują ich piraci, zwykli ludzie na małych motorówkach z bronią. Załoga statku nie posiada jednak broni, więc opór wydaje się być bezsensowny. Po wielu działaniach na pokładzie somalijscy piraci porywają kapitana Phillipsa, płynąc w szalupie ku wybrzeżom swojego kraju. Na wodach wkrótce pojawiają się specjalne jednostki amerykańskie, których zadaniem jest odbicie kapitana. Jedna mała szalupa przeciwko niemal całej armii Amerykanów, a mimo to czeka nas pełen napięcia seans.

„Kapitan Phillips” to jeden z najlepszych filmów tego roku, mogący śmiało konkurować z wcześniejszą „Grawitacją”. Tom Hanks zdecydowanie zasłużył na Oscara, gdyż zagrał swoją rolę mistrzowsko. Aktor upodobniony do swojej postaci niesamowicie poradził sobie z rolą, pokazując zebrane przez lata doświadczenie. Ogromną zaletą filmu jest panujące niemal od pierwszych minut aż do pojawienia się napisów końcowych napięcie. Miałam wrażenie, że sam kapitan przeczuwał przed wyruszeniem transportowca, że jego i załogę czekają trudne przeżycia. Nieuzbrojony statek nie miał najmniejszych szans stawiać oporu, lecz nie poddał się. Ukryta starannie w maszynowni załoga w strachu oczekiwała odkrycia ich przez dowódcę piratów. Jednak szczęśliwy dla nich los sprawił, że mieli szansę uprowadzić go i tak też zrobili. Somalijski zakładnik na dole w maszynowni, kapitan Philips zakładnikiem na mostku. Emocje towarzyszące całej produkcji są nie do opisania. To naprawdę niesamowite w jakim stopniu film potrafi oddziaływać na widza. Siedziałam w kinie z napiętymi mięśniami, czekając na rozwiązanie akcji. Takich momentów się nie zapomina.

Somalijscy piraci mówili swoim ojczystym językiem, przez co ich udział w filmie był bardzo wiarygodny. Fatalną pomyłką byłoby ukazać ich mówiących po angielsku, a przecież takie przypadki w kinie są bardzo dobrze znane (pierwsze co przychodzi mi na myśl to „Wyznania gejszy”, gdzie odtwórczynie głównych ról nie dość, że są grane przez chińskie aktorki, to mówią one wyłącznie po angielsku). Zastanawiam się, ale stwierdzam, że nie mam nic do zarzucenia najnowszej produkcji Paula Greengrassa. „Kapitan Phillips” świetnie ukazuje realia, gdzie dla piratów świat istnieje tylko taki, jakim widzą go przez pryzmat poznanego dotychczas przez siebie środowiska. Są uzależnieni od swoich szefów, którzy przejmują wszystkie przechwycone przez nich pieniądze. Dla nich inne życie możliwe jest tylko w Ameryce, u siebie muszą być albo rybakami, albo piratami.

Tom Hanks wykreował swojego bohatera na zwykłego człowieka, nie na niezniszczalnego kapitana statku. Dzięki temu branie z niego przykładu wydaje się być jak najbardziej na miejscu, chociaż porwanie przez somalijskich piratów nie jest na porządku dziennym. W drugiej połowie filmu podziwiamy aktora coraz częściej na ekranie, a ostatnie sceny zdecydowanie należą do niego. Popis niezwykłych umiejętności aktorskich udaje się Hanksowi całkowicie. Nie ma innego wyjścia niż wczuć się w całą historię i emocje przeżywane przez głównego bohatera, będącego już niesamowicie wykończonym psychicznie i fizycznie. A nieustępliwa Ameryka nie płaci okupów i nie wchodzi w układy z przestępcami, ale mimo wszystko cała operacja zajmuje im kilka dni.

Podsumowując, „Kapitan Phillips” to kolejna rewelacyjna propozycja tego roku. Te emocje i napięcie trzeba przeżyć samemu, żeby przekonać się o ich sile. Strona techniczna filmu również jest bez zarzutu. Zdjęcia, kostiumy, charakteryzacja, scenografia i muzyka – każdy ten element sprawdza się znakomicie. Naprawdę polecam wybrać się na „Kapitana Phillipsa” do kina jak najszybciej, bo zdecydowanie warto. 

Moja ocena: 9/10