M jak morderstwo (Dial M for Murder, 1954)

Reżyseria: Alfred Hitchcock
Scenariusz: Frederick Knott
Produkcja: USA
Gatunek: Kryminał
Czas trwania: 105 minut

Obsada:
Ray Milland: Tony Wendice
Grace Kelly: Margot Wendice
Robert Cummings: Mark Halliday

Alfred Hitchcock to doskonały reżyser, który nakręcił wiele kultowych filmów, poczynając liczenie od „Okna na podwórze” i na „Ptakach” nie kończąc. Jego kryminały mimo upływu lat nadal zaskakują nietypową fabułą i rozwiązaniem akcji, którego wcale nie tak łatwo się domyślić. Mistrz suspensu należy do grona twórców o wspaniałym doświadczeniu, które objawia się z każdym kolejnym filmem w jego filmografii. Tym razem wzięłam pod lupę „M jak morderstwo” z 1954 roku. Jakie płyną z tego wnioski?

Tony Wendice jest niezwykle inteligentnym mężczyzną, który za sobą ma już karierę sportową. Pozostaje w dosyć dziwnym związku małżeńskim, w którym brakuje już miłości. Małżonka utrzymuje Tony’ego finansowo, lecz sama znalazła sobie kochanka. Tony odkrywa zdradę Margot i chce w przebiegły sposób rozwiązać tę sprawę. Do tego celu wybiera swojego dawnego kolegę ze studiów, który w końcu zostaje wprowadzony w tajemniczy plan napaści. Jednak pojawiają się komplikacje i sytuacja obraca się w zupełnie innym kierunku. Czy Tony’emu uda się zachować zimną krew?

„M jak morderstwo” ma dosyć ciekawą strukturę. Tak jak w pozostałych filmach obecne jest tutaj stałe napięcie, które trzyma widza w niepewności przez cały seans. Choć może nie tak trudno domyślić się zakończenia, to nie wiadomo jak do niego dojdzie. Film nie zawiera z pewnością stereotypowego zapatrywania na związek, w którym mimo wszystko dominuje kobieta i to ona dopuszcza się zdrady. Jej współmałżonek udaje, że o niczym nie wie i równocześnie układa misterny plan, który pozwoli mu się od niewiernej żony uwolnić, a przy tym zachować jej pieniądze. Mimo że kochanek Margot odgrywa tutaj raczej rolę drugoplanową, to jego postać staje się powodem dalszej części akcji. I to on absurdalnie dalej szaleńczo będzie walczyć o ukochaną.

Oglądając produkcję Hitchcocka widz ma tę przewagę nad bohaterami, że od początku ukazana zostaje prawda na temat zajścia w domu Tony’ego i Margot Wendice. Pozwala to utożsamić się z główną postacią, będącą jednocześnie organizatorem zbrodni. I pomimo reprezentowania złego charakteru, to Tony jest osobą w pewnym sensie pokrzywdzoną – zdradzoną przez żonę. Nie ma więc w dziele znakomitego reżysera podziału na wyraźne dobro i zło, gdyż każdy z bohaterów jest czemuś winny. Aktorsko również wypada on poprawnie, choć większość uwagi zwraca zdecydowanie świetny Ray Milland. Jego opanowanie, inteligencja i mimika stapiają się w całość, co tworzy dobry efekt na ekranie.

Obraz zawiera w sobie niemal wszystko to, co najlepsze w stylu Hitchcocka. Także jego samego z łatwością można wypatrzeć na ekranie, gdyż pojawia się on w jednej z sekwencji. Widziałam o wiele lepsze produkcje mistrza suspensu, lecz także tej nie można zbyt wiele zarzucić. „M jak morderstwo” należy do klasycznych filmów reżysera, co potwierdza tylko ich wysoką jakość. A charakterystyczny czarny telefon to jego znak rozpoznawczy.

Moja ocena: 7+/10